Mei 2016 - Parelhagedis

Nederlandse naam: Parelhagedis

Engelse naam: Ocellated lizard, Jeweled lacerta, Eyed lizard

Latijnse naam: Timon lepidus

Herkomst: Zuid-Europa, Portugal, Spanje, Zuid-Frankrijk en Italië.

De parelhagedis is Europees grootst wordende hagedis, vrouwtjes kunnen een lengte van 30 tot 60 cm bereiken mannetjes kunnen echter een lengte van 90 cm bereiken
De staart is ongeveer 2/3 van de gehele lengte van de dieren.
Volwassen mannetjes kunnen al snel een gewicht hebben van 0,5 kilo.
Door de grootte van volwassen mannen hebben de dieren in het wild naast de grote roofvogels bijna geen natuurlijke vijanden meer.

De parelhagedis dankt zijn naam aan de kleuren en tekeningen , ze zijn groen/geel met blauwe vlekken en deze kleuren hebben een parelachtige glans.

De parelhagedis is een bodem bewonende hagedis en voelt zich overal prima thuis in bossen, steppen en rotspartijen.
De dieren zijn koudbloedig en komen na zonsopgang graag zonnen op stukken hout of rotsen om zich op deze manier op te warmen.

Parelhagedissen zijn ongelooflijk snel, bij verstoring schieten ze weg tussen struiken of rotsen maar ook kunnen de dieren uitstekend klimmen in bomen.

Als de dieren worden belaagd kunnen de dieren een deel van de staart los werpen om de belager te misleiden die geïnteresseerd is in de los geworpen staart, waar de hagedis zich dan al heeft weten te verstoppen of is gevlucht.
De staart kan weer aangroeien maar zal niet meer de lengte bereiken die deze was voor het afwerpen van de staart.
Volwassen dieren kunnen echter zeer snel en fel zijn met zeer geduchte beetkracht wat deze dieren geduchte vechters maakt die zich prima kunnen verdedigen.
Maar ook grote hagedissen gaan liever een risicovol gevecht uit de weg door te vluchten met andere dieren.

Als voedsel eten jonge dieren graag insecten en ongewervelden.
Volwassen dieren eten alles wat kleiner is dan zijzelf en wat ze kunnen overmeesteren zoals kleine vogels, vogel eieren, insecten, andere hagedissen inclusief jonge soortgenoten, kleine knaagdieren.
Maar ook houden volwassen dieren van stukjes fruit en bloemen met felle kleuren zijn aantrekkelijk genoeg om te eten.

Mannetjes parelhagedissen zijn zeer territoriaal naar andere mannetjes, een indringer van een lokaal mannetje zal direct worden belaagd de verliezer zal na een zeer fel en heftig gevecht vluchten.
De winnaar heeft het territorium waarbij ook de lokale vrouwtjes in verblijven.
Mannetjes paren met een vrouwtje door zich om het vrouwtje heen te krullen en op deze manier het vrouwtje te bevruchten.
De eieren worden door het zwangere vrouwtje eind april tot mei afgezet tussen boomwortels of onder stenen.
Na twee en een halve maand komen de eieren uit.
De jongen zijn na geboorte tussen de 5 en 7 cm lang en zijn meteen op zichzelf aangewezen om te overleven.