maart 2018 - krulhaar vogelspin

Nederlandse naam: Krulhaar vogelspin

Engelse naam: Curlyhair tarantula

Latijnse naam: Brachypelma albopilosum

Herkomst: Latijns en centraal Amerika, Costa Rica, Honduras

De krulhaar spin heeft bruin met zwarte en brons kleurige haren en dan met name op de poten
zijn de bronskleurige gouden haren langer en dichter bij elkaar zodat de spin duidelijk langere haren heeft
op de poten waar de naam krulhaar vogelspin ook vandaan komt.

De krulhaar is een middelgrote vogelspin die een spanwijdte van de poten tot 16-18 cm kan worden.
Vrouwtjes worden vaak een stuk zwaarder dan de mannetjes die met een minder fors lijf en lange poten duidelijk verschillen met de grote vrouwtjes.
Ook de leeftijd verschillen de vrouwtjes van de mannetjes, vrouwtjes kunnen tussen de 16 en 25 jaar oud worden
terwijl mannetjes vaak niet ouder dan 4 tot 5 jaar worden.

In de eerste 3 jaar is het moelijk om vrouwtjes van mannetjes te onderscheiden.
Mannetjes zijn na 2,5-3 jaar volwassen en paringsrijp, na een vervelling die meestal in het 3e levensjaar plaatsvind
kan het mannetje duidelijk onderscheiden worden van een vrouwlijke soortgenoot door het fors kleinere achterlijf (abdomen)
en aan de 2 grote voorpoten zitten 2 paringshaken (ook wel duimen genoemd) die duidelijk uitsteken.
Mannetjes die na een vervelling duidelijk zijn te onderscheiden leven vaak niet langer dan 2 jaar.

Als een vrouwtje het toe laat om te paren laat ze het mannetje naderen en begint het paarritueel,
na de paring zal het mannetje snel moeten vluchten anders wordt hij door het vrouwtje gedood en opgegeten.

Spinnen vervellen om te kunnen groeien.
Als de spin richting een vervelling gaat zal de spin niet meer eten, iets wat soms een maand of langer kan duren.
Het achterlijf word in de meeste gevallen kaal en kleurt donker tot donkerbruin.
De spin zal na een poosje letterlijk uit de oude huid kruipen, op deze momenten zijn de spinnen enorm zwak
het nieuwe lijf is zacht en vochtig.
De spin zal tijdens een vervelling bij de minste storing kunnen sterven van de stres, meestal komt een spin niet
goed uit een vervelling als deze wordt gestoord.
Maar niet goed uit een vervelling komen gebeurt soms ook wel als de spin niet is verstoord in het proces.
Na de vervelling heeft de spin een paar dagen nodig om bij te komen en aan te sterken.

In gevangenschap wordt deze soort al jaren met succes gehouden.
In een redelijk terrarium die niet te hoog mag zijn zodat als de spin tegen de ramen op klimt en kan vallen
het zachte achterlijf niet kan openbarsten.
Als bodemdekking kan cocoshumus(zonder bemesting) gebruikt worden met schuilplaatsen en een hol.
Lampen zijn niet nodig omdat als het te warm word de spin het niet zal overleven.
Huiskamer temperatuur is voldoende, in de wintermaanden zal een niet al te sterke warmte mat onder een deel van
het terrarium de spin goed doen.
De vogelspin is een solitair levend dier die nooit samenmet een soortgenoot gehouden kan worden omdat de sterkste de minder sterke zal doden
op eten.
Het terrarium een keer per week met een fijne sproeier sproeien is noodzakelijk om de luchtvochtigheid goed te houden.
Echter mag het niet te vochtig worden op de bodem om schimmel te voorkomen.
Belangrijk is ook om niet op de spin te sproeien, deze zal dan direct in paniek wegschieten.

Vogelspinnen zien bijna niets en zijn op trillingen van wind en op de grond aangewezen.
Eenmaal in een terrarium beginnen ze meteen met het aanleggen van een deken van draden die soms niet goed te zien zijn
deze dient letterlijk als alarm systeem en de spin weet precies waar de schuilplaats is en waar alles bevind.
Een waterbakje die niet te diep mag zijn moet altijd op een plek staan en niet na een poosje op een andere plek gezet worden
omdat dit voor stres kan zorgen.

Het alarmsysteem van draden zorgt ook dat de spin indringers voelt aan komen, aan de trillingen kan de spin goed bepalen
of dit een kleine indringer is die dan voer voor de spin wordt of groter en dat is dan een dreiging.
Bij dreiging zal de spin zich schuil houden of vluchten als de dreiging te groot is.
Bij verdediging kan de spin met de voorpoten omhoog met de twee grote kaken naar voren gericht een dreigende houding
aannemen en zelfs tot de aanval over gaan door dan naar voren te schieten en de belager te bijten.
Vogelspinnen uit latijns Amerika zijn meestal niet heel giftig , ze kunnen een zwelling veroorzaken die meestal na een dag weer
wegtrekt, maar de pijn zal door de grote kaken niet snel vergeten worden.
De spin heeft echter ook een andere verdediging door een belager met brandharen te gaan bombarderen.
De spin wrijft met de achterpoten over het achtelijf en daardoor de brandharen verstuift die in de ogen of op de huid
van de belager tot irritatie lijden, en de spin kan zich snel uit de voeten kan maken.

Als voedsel eet de krulhaar alles wat ze kunnen overmeesteren, in het wild is dat een hoop van kleine knaagdieren, insecten, kleine
hagedisjes.
In gevangenschap voldoen krekels aangepast op de grootte van de spin en bij volwassen oudere spinnen eens in de 4 maanden
een eendagsmuisje

Een spin grijpt de prooi met de twee grote kaken en maakt van de prooi een papje door maagsappen in de prooi te spuiten en het
papje op te slurpen.

In gevangenschap is het belangrijk om niet te veel krekels bij de spin te zetten om te voorkomen dat de spin word aangevallen
door de krekels, bij volwassen spinnen volstaan 2 krekels per week.
Als een spin in een vervellingsproces gaat mag er absoluut niet gevoerd worden omdat de spin dan heel zwak is.